Amics

Hola,

Llegeixo avui, després d'un dia esgotador, després d'haver intentat escriure durant dos o tres dies els mails que tinc a mitges pels meus amics, la Contra de la Vanguardia, i em trobo amb aquesta frase:

"Epicuro enseña que la amistad es imprescindible para la vida feliz. Es cierto: cuando un amigo me pidió leer mis escritos, ¡comencé a verme, a recuperarme! "

¿Què més puc dir? Gràcies per ser els meus amics.

Encara que em costi, que ens costi, mantenir el contacte diari que sempre haviem cuidat tant i tant, heu de saber que us recordo a cada cosa que em passa, cada plat que menjo, cada frase que sento, cada história que explico, i que a cada moment de la meva vida us tinc presents.

Volia que ho sapiguéssiu, que no tingueu cap dubte i que recordeu que us estimo amb tot el cor. I que us trobo a faltar més de lo que vosaltres mateixos podeu pensar.

Jordi.

Comentaris

Anònim ha dit…
Jordi, sólo puede decirte que no debemos competir en ver quien echa más de menos a quien. En mi caso particular, habida cuenta de que tengo que pasar muchas veces por tu ex-mesa de trabajo, te confieso que a pesar de tanto tiempo, siempre tengo la sensación de que al abrir la puerta me voy a deslumbrar con el resplandor de tu calva, sonriéndome desde tu sitio. Me repongo un triste segundo después, pero mal.
También me acuerdo mucho de tí cuando leo una buena frase de un buen libro. Y cuando leo un mal libro también me acuerdo por razones inversas y diversas. Sólo por citar algunos momentos, pero no son los únicos, naturalmente.

Por cierto, me ha hecho mucha gracia que cites a Epicuro, vicio puro, como le definía el maestro Cortázar. Un coetáneo suyo de cuyo nombre paso de acordarme, decía que los amigos estaban para hacer olvidar las penas, no para compartirlas.
No pretendo ir de filósofo ni de payaso listo , pero yo diría que compartirlas es el primer o mejor paso para superarlas. Y ya puestos a elegir, prefiero ir de payaso raso, es más sacrificado pero menos comprometido.Y me queda mejor el gorro de bombín que el gorro de cucurucho. Por no hablar de los pantalones bombachos, que me hacen gordísimo. En cambio el jersey rojo hasta el suelo me estiliza y me hace más alto, más rubio y me azulea los ojos.

Cuídate mucho.
Un abrazo de payaso.
MA.

Entrades populars d'aquest blog

‘Punta Cana 7 noches’: Guarionex, un tipo duro, todo un Philip Marlowe a la dominicana.

La historia de Villa Arriba y Villa Abajo

Gracias, República Dominicana

¿Qué habría pasado si los niños no fueran al colegio este año?

24 de febrero